Πως αισθάνεστε σήμερα;

Καλησπέρα!

Καταρχήν θα ήθελα να εκφράσω πρώτα τα δικά μου συναισθήματα.

Σχεδόν κάθε μέρα αισθάνομαι θυμωμένη.

Είμαι θυμωμένη και απογοητευμένη που «πρέπει» εμείς οι πολλοί να κάνουμε θυσίες για τους λίγους και εκλεκτούς.

Είμαι θυμωμένη και απογοητευμένη που μας δημιουργούν και «τύψεις» οτι και καλά είμαστε συνυπεύθυνοι για την όλη οικονομική κατάσταση της χώρας μας.

Είμαι θυμωμένη και απογοητευμένη που αν και όλοι μας το βλέπουμε οτι μας κοροϊδεύουν και μας λένε ψέματα, εμείς συνεχίζουμε να αυτοαπατόμαστε οτι θα αλλάξουν τα πράγματα και οτι λέμε οτι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορούν να εκφραστούν εύκολα με τα λόγια.

Έχω τεράστια αποθέματα υπομονής και επιμονής αλλά δεν μπορώ να δεχτώ εύκολα την αδικία.

Και φτάνει επιτέλους με την καινούρια μόδα της ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. ΕΛΕΟΣ!!!

Δικαιούμαι να κάνω και μαύρες σκέψεις και να θυμώνω και να είμαι απαισιόδοξη και να γκρινιάζω που και που χωρίς προφανή λόγο και αιτία.

Αυτός ο ωραίος πρόλογος δηλώνει κατηγορηματικά οτι δεν υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα. Ολα είναι στο παιχνίδι της ζωής. Επειδή όμως συμβιώνουμε με άλλους ανθρώπους οφείλουμε να τους σεβόμαστε και να τιθασεύουμε κάποια έντονα συναισθήματα όπως είναι ο θυμός.

Για να είμαι ειλικρινής το συναίσθημα του θυμού δεν μπόρεσα ακόμα να το διαχειριστώ στην τάξη μου. Τρεις φορές προσπαθήσαμε να το συζητήσουμε, και μας συνεπήρε τόσο πολύ που βγήκαμε λίγο εκτός εαυτού. Και με τρομάζει λίγο και η αφοπλιστική ειλικρίνεια των παιδιών. Σίγουρα εδώ χρειάζεται η βοήθεια ενός ψυχολόγου, ε;

Το θέμα με τα συναισθήματα δεν το κλείσαμε – θα τρέχει ως το τέλος της χρονιάς και λυπάμαι που δεν το ξεκίνησα και πιο νωρίς.

Μερικές από τις δραστηριότητες που κάναμε:

ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ;

Πρόκειται για έναν πίνακα αναφοράς όπου κάθε μέρα σημειώνουμε πως αισθανόμαστε. Κάθε παιδί διάλεγε το «συναίσθημά» του και μας αιτιολογούσε την επιλογή του. Χωρίς καμία παρέμβαση από εμάς τους μεγάλους, όπως βλέπετε θριάμβευσε η αγάπη. Τα περισσότερα παιδιά δήλωσαν οτι νιώθουν αγάπη για την οικογένειά τους και για τους φίλους τους στο σχολείο. Το συναίσθημα του θυμού αφορούσε προστριβές ανάμεσα στα παιδιά ( μαλώματα, με πάτησε, με κορόιδεψε, κ.τ.λ. ). Η ιδέα του πίνακα προέρχεται από την ιστοσελίδα:

http://www.freeprintablebehaviorcharts.com/feeling_charts.htm

Και το πρωτότυπο αρχείο μπορείτε να το κατεβάσετε από How I feel today

Πολύ καλό υλικό μπορείτε να βρείτε από το ιστολόγιο του Δασκάλου Αντώνη Ζαρίντα ( Κύπρος ):

«Περί…εκπαιδεύσεως ο λόγος»

Από εκεί προέρχεται και ο παρακάτω πίνακας καταγραφής των συναισθημάτων μας ( Νιώθω……όταν ):

Θα τον συμπληρώνουμε λίγο – λίγο μέρα με την ημέρα και στο τέλος θα κάνουμε μια μικρή στατιστική: Τι φοβούνται τα αγόρια, τι τα κορίτσια, κ.ο.κ.

Επίσης από την Κύπρο από την Α.ΚΙ.ΔΑ. μπορείτε να βρείτε υλικό που δημιούργησαν δάσκαλοι και δασκάλες μαζί με τα παιδιά στα πλαίσια της συναισθηματικής αγωγής. Αξιέπαινη προσπάθεια….Επισκεφθείτε τους:

http://www.akida.info/

Σε κάποια στιγμή χαλάρωσης διαβάσαμε με τα παιδιά ένα πολύ αγαπημένο τους παραμύθι: Τα τρία μικρά λυκάκια ( Διασκευή από τα τρία μικρά γουρουνάκια του Ευγένιου Τριβιζά ). Στο τέλος προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί το γουρουνάκι είχε τόσο θυμό μέσα του. Τα παιδιά είπαν οτι ένιωθε έτσι επειδή δεν είχε μυρίσει ποτέ ξανά λουλούδια!

Εκείνη την εποχή η συνάδελφος Τίνα από νηπιαγωγείο του Π.Φαλήρου μας έγραψε ενθουσιασμένη σε email για μια αρωματική δραστηριότητα που είχε μόλις φτιάξει με τα παιδιά της.

Η πρόταση ήταν της μαμάς της Μαριλίας:

• Σε αλεύρι ρίχνουμε αφρόλουτρο τόσο ώστε να γίνει μια εύπλαστη ζύμη. Τη ζυμώνουμε αρκετά όπως κάθε ζύμη και τα παιδιά την φτιάχνουν πιτάκια και με διάφορα κουπάτ την κόβουν σε σχέδια.
  

Στο νηπιαγωγείο Π.Φαλήρου έπλασαν με αυτήν και κηροπήγια που όταν άναψαν τα ρεσώ μοσχομύρισε ο χώρος! Εμείς πάλι χρησιμοποιήσαμε κρεμοσάπουνο, ήταν πραγματικά πολύ εύκολη κατασκευή, μύριζε όπως μου είπαν πολύ όμορφα ( εγώ λόγω κάποιας απροσδιόριστης αλλεργίας δεν έχω όσφρηση! ) και το μεγάλο πλεονέκτημα ήταν οτι μόλις τελειώσαμε την εργασία μας ξεπλύναμε τα χέρια μας μόνο με νερό αφού τα υπολείματα της ζύμης είχαν ήδη σαπούνι! Τα ζυμαράκια μας στέγνωσαν σε 1-2 μέρες στο καλοριφέρ και στη συνέχεια τα βάψαμε:

Και τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα τρία μικρά λυκάκια;

Η αρχική ιδέα ήταν να φτιάξουμε με χαρτόκουτες το σπιτάκι με τα λουλούδια ( του παραμυθιού ) και μέσα να βάλουμε μερικά αρωματικά ζυμαράκια. Όποτε κάποιο παιδί ένιωθε θυμό θα μπορούσε να μπει μέσα στο σπιτάκι να μυρίζει τα ζυμαράκια, να μένει και λίγο μόνο του αν ήθελε μιας και το σπιτάκι θα είχε μαγική επίδραση! Όλοι συμφώνησαν με ενθουσιασμό. Τελικά το σπιτάκι το φτιάξαμε αλλά τα ζυμαράκια εξαφανίστηκαν! Πήραν το γνωστό δρόμο για το σπίτι…Και το σπιτάκι μας το παίζουν με μανία όλα τα παιδιά και όχι μόνο οι θυμωμένοι!!!! Αλλά η αλήθεια είναι οτι σίγουρα έχει μαγική επίδραση γιατί κατασκευάστηκε με πολύ ενθουσιασμό και αγάπη!

Τα στάδια κατασκευής:

Και το τελικό αποτέλεσμα:

 

 

Παιχνίδια με τα συναισθήματα.

Επιτραπέζια Παιχνίδια:

Puzzle…

Μια προεπισκόπηση:

Και στην πράξη οι ομαδικές δημιουργίες των παιδιών:

Κάθε ομάδα έφτιαξε και τη δική της ιστορία για τη φωτογραφία της:

1.Ένα μωρό κλαίει γιατί δε θέλει να πιεί το χυμό του αλλά η μαμά το μαλώνει και το βάζει τιμωρία στο δωμάτιό του όπου το κλειδώνει.  Στο τέλος ένας κλέφτης κλέβει την πορτοκαλάδα την πίνει και αρρωσταίνει. Το μωρό αισθάνεται λύπη.

2.Ένα αγοράκι τρώει, χορταίνει και ξανατρώει. Στο τέλος πίνει νερό και αισθάνεται αγάπη.

3. Ένα μωρό στενοχωριέται γιατί έχουν πεθάνει οι γονείς του. Ψάχνει να βρει ένα καινούριο σπίτι αλλά κανείς δεν έχει χώρο για αυτό. Μια γυναίκα το φιλοξενεί για λίγο αλλά είναι έγκυος και μόλις γεννήσει δε θα έχει ούτε κι αυτή χώρο και θα πρέπει να ψάξει αλλού. Αισθάνεται λύπη.

4.Ένα κοριτσάκι έχει ντυθεί με τα ωραία της ρούχα για να πάει στη «σκηνή» και να χορέψει. Όταν όμως φτάνει η ώρα φοβάται οτι θα την κορoϊδεύουν και δεν τολμάει να χορέψει. Αισθάνεται ντροπή.

Το πρωτότυπο αρχείο μπορείτε να το κατεβάσετε από: Emotions puzzle.

Καρτέλες, παιχνίδια μνήμης:

Μια προεπισκόπηση:

Το πρωτότυπο αρχείο από Emotion memory.

Εικόνες από τις ιστοσελίδες:

http://free.clipartof.com
http://commons.wikimedia.org
http://www.clker.com

http://freeartisticphotos.com

Ο εαυτός μου, το σώμα μου Νο 2, τα συναισθήματα…..

Μερικά videos που είδαμε ως αφόρμηση / προβληματισμό, σχετικά με το θέμα μας:

Ανάπτυξη του ανθρώπου αλλά και ανιδιοτελής προσφορά, αγάπη:

Η μηλιά που έδινε….βασισμένο στο ομότιτλο καταπληκτικό βιβλίο:

Και σε video που το πρωτοανακάλυψα στο ιστολόγιο της συναδέλφου:

vpliatsika’s blog

Οι εντυπώσεις των παιδιών:

Με απασχολεί πολύ κάθε χρονιά σε κάθε τάξη το ζήτημα του «κοροϊδέματος» μεταξύ των παιδιών ή αλλιώς η ενδοσχολική βία ( ακόμα κι αν υπάρχει σαν υποψία – δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί ). Πιστεύω λανθασμένα ή όχι δεν ξέρω – πως ένας τρόπος αντιμετώπισης της είναι τα παιδιά θύτες να μπορέσουν να συναισθανθούν τα παιδιά θύματά τους «να μπουν στη θέση τους» με λίγα λόγια.

Έτσι, όταν είδα κάποια videos μικρού μήκους στο youtube από την PIXAR, τα οποία μιλούν απευθείας στη γλώσσα των παιδιών και είναι πραγματικά πολύ αστεία, αλλά ταυτόχρονα παρέχουν άπειρα ερεθίσματα για συζήτηση, έσπευσα να το εκμεταλευτώ:

FOR THE BIRDS

FISHING WITH SAM

Οι εντυπώσεις των παιδιών ( For the birds ):

Τα τελευταία videos ήταν και μια πολύ καλή αφόρμηση να μιλήσουμε για τα συναισθήματά μας…

Ανάμεσα σε άλλα διαβάσαμε και τα εξής βιβλία, που αν και τα είχα πολύ καιρό στο ράφι, μόλις φέτος ανακάλυψα το πόσο χρήσιμα είναι:

Πρόκειται για ολόκληρη σειρά και κάθε βιβλίο έχει μια ιστορία όπου τα συναισθήματα εμψυχώνονται με 2 ανθρωπάκια…Κάθε συναίσθημα έχει και το αντίθετό του, π.χ. ΘΥΜΟΣ – ΥΠΟΜΟΝΗ, ΖΗΛΙΑ – ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Τα ανθρωπάκια μοιάζουν περισσότερο με τερατάκια και παρόλο που προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα όταν τα πρωτοείδα, τα παιδιά τα λάτρεψαν…Στο τέλος κάθε ανάγνωσης τα ζωγράφιζα όπως μπορούσα, περισσότερο σαν ιδέα για να ξαναθυμηθούμε τα αντίθετα ή να τους αποδώσουμε «λόγια». Σταδιακά γεννήθηκε η ιδέα να τα παίξουμε και σε κουκλοθέατρο, έτσι χωριστήκαμε σε 4 ομάδες των 4 παιδιών η κάθεμία ( και μια των 3 ) και κάθε ομάδα διάλεξε από ένα ζευγαράκι συναισθημάτων με τα αντίστοιχα κουκλάκια που αντιστοιχούν σε κάθε συναίσθημα, όπως φαίνεται στην εικόνα:

Στη συνέχεια ο συντονιστής κάθε ομάδας μοίρασε τους ρόλους:

Κάθε ομάδα επέλεξε μια ήσυχη γωνιά για να συζητήσει την υπόθεση του έργου που θα μας παρουσιάσουν:

Μια ομάδα έφτιαξε και τραγούδι που θα συνοδεύει την παράσταση, το οποίο θα έχει και οργανάκια…. ( ξύλινα κομμάτια puzzle που βρήκαν στη γωνιά τους και τα χρησιμοποιούν σαν ξυλάκια ):

Κάποιοι είπαν να ζωγραφίσουν τα σκηνικά και η ιδέα άρεσε και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλες τις ομάδες:

Ξεκινήσαμε την προετοιμασία των σκηνικών, αλλά δεν μας έφτασε ο χρόνος και είπαμε να το συνεχίσουμε αύριο……Είμαι πολύ περίεργη να ακούσω τις ιστορίες τους!!! Προς το παρόν δεν μου έχουν αποκαλύψει τίποτε…